Lunes, Abril 16, 2018
Para kay Kiko.
If only you knew how the world would be without you,
If only you knew how those spaces in her hands would feel so empty
If only you knew how big a void it would be to not have you here
Maybe you'd stay
Maybe you'll realize how big of a blessing you are
Maybe you'll see how big of an impact you've made
Perhaps it was too late
Perhaps there were words never said
Perhap it was meant to be left untold
But we'll always wish for a comeback
That one day you'll sing phrases
And make new melodies and memories
That one day you'll continue to strum and play
Flash that big grin of yours
And post witty stat ups on facebook
Your life has touched many
Though short you have lived well
It may be the end of life
But never the end for memories
Forever entangled in our hearts
Engraved with precious emotions
Thank you for sharing your life
Your songs, your frustrations and your joy
The lyrics and melody will forever stay
We wish you more love and happiness
Our paths may no longer diverge in this lifetime
But kudos kiko, you did well in this lifetime.
- Dee
1.12pm 041318
Mga etiketa:
appreciation,
dedication,
Grief,
life,
loss,
writing
Martes, Abril 3, 2018
alas onse ng gabi
alas onse ng gabi, nagbukas ng blog
h biglang pumasok sa utak mga salita
mga talata, mga ideya, mga parirala.
alas onse ng gabi, namimiss kita.
pilit iniisip ano marahil ang araw kung nariyan ka.
kung sa pagising may pag asang masulyapan ka.
alas onse ng gabi, patuloy na nagrerefresh ng inbox.
nagbabaka sakali baka may bagong mensahe.
mensaheng makakapagpatulog sa isip na ayaw magpahinga.
alas onse ng gabi, tila nangungulila.
sa isang ngiti, sa isang larawan.
sa isang tunog ng cellphone, sa isang boses na tila ketagal ng di narinig.
alas onse ng gabi, nagtatanong.
nagaalala, nagtataka.
ano na mga ba ang meron?
alas onse ng gabi, namimiss kita.
at patuloy akong magsusulat
nagbabakasakali na sa isang segundo, nariyan na.
alas onse ng gabi, namimiss kita.
kumusta kaya ang araw mo?
kumusta kaya ang trabaho mo?
alas onse ng gabi, namimiss kita.
alam kong namimiss mo rin ako
kunwari ka pa.
alas onse ng gabi, at malapit na mag 12.
pero lilipas na naman ang araw at hindi kita kausap.
baka sakali bukas pagising, may green na tuldok.
alas onse ng gabi, magpapalit araw na.
pinapanalangin pagising ko, may good morning na.
o kahit siguro good night.
alas onse ng gabi, dumating na si pinsan.
hahawiin ang nangingilid na luha.
at tatapusin ang tula.
04.03.18
11:32pm
h biglang pumasok sa utak mga salita
mga talata, mga ideya, mga parirala.
alas onse ng gabi, namimiss kita.
pilit iniisip ano marahil ang araw kung nariyan ka.
kung sa pagising may pag asang masulyapan ka.
alas onse ng gabi, patuloy na nagrerefresh ng inbox.
nagbabaka sakali baka may bagong mensahe.
mensaheng makakapagpatulog sa isip na ayaw magpahinga.
alas onse ng gabi, tila nangungulila.
sa isang ngiti, sa isang larawan.
sa isang tunog ng cellphone, sa isang boses na tila ketagal ng di narinig.
alas onse ng gabi, nagtatanong.
nagaalala, nagtataka.
ano na mga ba ang meron?
alas onse ng gabi, namimiss kita.
at patuloy akong magsusulat
nagbabakasakali na sa isang segundo, nariyan na.
alas onse ng gabi, namimiss kita.
kumusta kaya ang araw mo?
kumusta kaya ang trabaho mo?
alas onse ng gabi, namimiss kita.
alam kong namimiss mo rin ako
kunwari ka pa.
alas onse ng gabi, at malapit na mag 12.
pero lilipas na naman ang araw at hindi kita kausap.
baka sakali bukas pagising, may green na tuldok.
alas onse ng gabi, magpapalit araw na.
pinapanalangin pagising ko, may good morning na.
o kahit siguro good night.
alas onse ng gabi, dumating na si pinsan.
hahawiin ang nangingilid na luha.
at tatapusin ang tula.
04.03.18
11:32pm
Mga etiketa:
confessions,
journal,
life,
love,
realizations,
tagalog,
writing
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)